Provincie Drenthe

Tijdens een rondje fietsen kwam ik langs de duikschool voor Waterhoentjes in Coevorden. De Waterhoen (Gallinula chloropus) die ik daar langs de kant zag staan bleek watervrees te hebben en durfde het water niet in. Hoe het afliep? Geen idee, ik vond het niet passend te blijven staan en hem op de vleugels te kijken. Zal binnenkort eens weer langs fietsen om te kijken of hij er nog staat.

De vele jeukende bulten in mijn haar zijn de aanleiding voor dit stuk. Vorige week vrijdag ging ik naar de Nacht van de Knutjes (lees: ieniemienie-mugjes). Wat oorspronkelijk de Nationale NachtvlinderNacht had moeten zijn, trok miljoenen Knutjes aan
die ook wel benieuwd waren naar dit evenement. Gelukkig kreeg ik een boerenzakdoek, die ik om mijn hoofd knoopte zodat ik de uitzinnige Knutjes niet meer kon horen, maar waarmee ik waarschijnlijk ook honderden Knutjes klemzette tussen zakdoek en mijn haar. En ik kreeg een busje DEET in handen waar ik mij, net als een professioneel nachtvlinderaar, mee in spoot. Plots gingen de lampen van drie nachtvlinder opstellingen aan en zorgden de Knutjes ervoor dat zij als eerste vooraan stonden, met hun neusjes op het doek. De nachtvlinders kwamen af op het licht en namen plaats tussen de Knutjes. Prachtige soorten kwamen er op de lamp af, ik zag nachtvlinders met prachtige namen en kleuren zoals: Hyena, Houtspaander, Dromedaris, Moerasgoudvenstertje, Kameeltje, de Peper en Zoutvlinder en ga zo maar door. Met haar prachtige kleuren is het Groot avondrood toch wel één van mijn favorieten (foto), ze dartelde mooi over het doek. Uiteindelijk was de Nationale NachtvlinderNacht toch een regelrecht succes!

Het Groot Hoefblad laat zicht weer zien. Bloemen in de vorm van knotsjes steken hun hoofdjes boven de grond uit. Roze/paarse bloemen op een dikke steel die uit de ondergrondse wortelstok komen. Pas als de bloemen de omgeving verkend hebben durven de bladeren uit de wortelstok te komen. Groot en imposant (maar ook ietwat verlegen) zijn ze een echte eyecatcher in de omgeving. De bladeren, in de vorm van een hoef, kunnen namelijk wel tot een meter groot worden!

De foto van de bloemen is gemaakt op 25 maart 2021. Om de grote bladeren nu al te kunnen laten zien heb ik van hen een foto van 29 mei 2020 geplaatst. Zoals je ziet waren de bloemen op dat moment ook al weer uitgebloeid.

Het is zondag 31 januari. De dag dat ik de vogels in mijn tuin wil gaan tellen, dit weekend is namelijk HET weekend. Het weekend van de tuinvogeltelling. Ik zit nog rustig met mijn kop koffie op de bank te genieten van een rustige zondagochtend. Totdat er iets voor het raam in de Lavendel landt. In slow motion kom ik overeind, eerst met mijn hoofd daarna mijn schouders en daarna mijn bovenlichaam. Ik kijk nu net met mijn hoofd boven de vensterbank uit en zie een Putter Carduelis carduelis in de tuin.
Het is vast een verdwaalde Putter, die op dat moment aan het peuzelen was in de uitgebloeide witte overblijfselen van wat ooit witte Lavendelbloemen waren. Mijn trots in de voortuin, de witte Lavendel die al jaren achtereen prachtige witte wolken bloemen tevoorschijn tovert. Nooit zag ik dit vrolijk gekleurde vogeltje vliegen bij ons in de tuin en juist nu in het weekend van de tuinvogeltelling komt hij tevoorschijn. Nu alle vogels in alle Nederlandse tuinen geteld zijn en de resultaten bekend zijn staat de Putter in de top 25 van Nederland, op de 25e plek. In totaal werden er 11.860 waargenomen in de Nederlandse tuinen.
Maar goed dat ik die van mij ook noteerde, ik denk dat hij anders met 11.859 net niet in de top 25 was gekomen.

Vanmorgen in het park zag ik plots diverse vogels die ik anders nooit zag. Een blij gevoel overspoelde mij, misschien heb ik het ook wel in mij om vogelspotter te worden. Vrolijk hipten ze over de grond en door de bomen. Sinds ik steeds meer in de natuur te vinden ben draait mijn fototoestel overuren. Deze geeft steeds vaker aan geen geheugen meer te hebben, lekker makkelijk als je daar gewoon voor uit durft te komen.
Ja, ja ik weet wat je nu denkt maar heus kwam ik zelf ook wel op het idee de foto's van mijn toestel te halen en op een harde schijf te zetten. Om tot deze actie over te gaan is echter een ander verhaal. Tot nu toe haal ik er eerst weer wat wazige foto's van het toestel af voordat ik weer wat nieuwe kan maken. Vandaag overkwam mij dit vaker als gemiddeld omdat ik weer zoveel moois zag. De Boomkruiper en de Boomklever landen vlak voor mij in de boom. De Boomkruiper klein en bruin met een klein krom snaveltje. De Boomklever met blauwe veren en een roestkleurige buik. Wist je dat de Boomklever naar boven en beneden kan kruipen over de stam en de Boomkruiper alleen maar omhoog?
Met mijn fototoestel in de aanslag kreeg ik ze beide mooi op de foto.
Op de grond onder mij stond een zwart met bruin wezen te blaffen en te trekken aan zijn riem. Sssst Teckel! Vrouwtje maakt even foto's.
De Teckel weet echter van geen ophouden. Ik kijk in de richting waar zijn lange snuit met natte neus naar toe wijst.
Wauw wat gaaf! Mijn Teckel heeft echt verstand van natuur! Er wandelt een egel over het grasveld. Nu heb ik de afgelopen 9 maanden het park onderzocht en alle flora en fauna beschreven maar bij het kopje zoogdieren bleef ik steken bij een mollenbult en een Eekhoorn, die ik dan ook nog weer eens niet zelf gezien had. Maar nu!? Nu zag ik toch echt met mijn eigen ogen een zoogdier, op hoge kleine pootjes dartelt hij door het natte gras op zoek naar kevers, regenwormen en slakjes om zijn buikje in rond te eten.
Op de terugweg zie ik de IJsvogel ook nog op een tak zitten met een visje in de snavel. Als natuurgids in spe laat ik een echtpaar dat foto's maakt nog even weten dat ze goed op moeten letten bij het eilandje omdat daar een IJsvogel zit. Tot nu toe maak ik daar elke wandelaar nieuwsgierig en enthousiast mee.
Met een toestel vol nieuwe verse foto's om te plaatsen op waarneming.nl liepen we weer naar huis, heerlijk in het zonnetje en dat op 4e kerstdag!

De IJsvogel Alcedo atthis en de Nijlgans Alopochen aegyptiaca

Enkele tips voor natuurfotografie op een rijtje:
• ben op de juiste plaats op het juiste moment
• neem altijd je fototoestel met zoomlens mee
• zorg dat de batterijen van je toestel vol zijn
• denk buiten de lijntjes

Het was een mooie zonnige zondagochtend, 15 november 2020, het was aangenaam van temperatuur en er stond een windje. Sinds januari volg ik de opleiding tot IVN natuurgids en ik heb de afgelopen 9 maanden de natuurontwikkelingen in het Van Heutszpark in Coevorden bijgehouden. Het verslag hiervan heb ik net ingeleverd dus deze ochtend dacht ik: ik ga zonder papier, pen, telefoon en fototoestel maar met de Teckel een wandeling maken door het park.
De Teckel was een goede keuze maar mijn fototoestel niet meenemen was echter de fout van mijn leven! Waarom? Sinds juni 2020 zie ik blauwe vlekjes heen en weer schieten tussen de bomen, over het water: de Ijsvogel. Wauw, wat zijn ze sprookjesachtig mooi! Nooit kreeg ik ze op de foto.
Deze ochtend, net nu ik mijn fototoestel thuis had gelaten, zat er bij de gracht een ijsvogel op een tak in de zon boven het kabbelende water. En hij (ik kon de kleur van de snavel niet goed zien dus waar ik hij schrijf kunt je ook zij lezen) bleef zitten, pontificaal voor mijn neus. Van alle kanten kon ik hem uitgebreid bekijken. Hij keek me aan en gaf me een knipoog. En ik dacht alleen maar: ik moet genieten van dit moment, maar waaaaarom heb ik nu geen fototoestel mee?
Snel liep ik verder met de Teckel. Nog 2 km naar huis. Eenmaal thuis snel een kop koffie, maar de gedachte aan de Ijsvogel liet me niet los. Ik las dat Ijsvogels terugkeren naar de zelfde plek.
Ik besloot, tegen beter weten in omdat er genoeg andere plekjes zijn in het park, terug te keren naar het park met mijn fototoestel.
De bewuste tak was leeg en bleef leeg. Maar ik bleef wachten. Achter mij hipte een Koolmees door de takken van een grote bruine Beuk. Mijn fototoestel op hem gericht…. komt er in beeld te staan: Batterij leeg.
Maar natuurlijk! Het had geen nut meer te blijven zitten, ik zou nog meer balen als juist op dit moment de Ijsvogel weer op de tak zou landen.
Op de fiets trapte ik weer terug naar huis. Gelukkig zie ik het echtpaar Nijlgans nog door het park scharrelen. Ik ken ze nu al sinds maart. Gelukkig geeft de batterij in mijn fototoestel nog net zijn laatste energie voor 1 foto van deze prachtige gans.
Ik had het leuker gevonden een Ijsvogel te kunnen laten zien maar ik hoop dat jullie ook genoegen nemen met deze Nijlgans.
Ik houd de tak de komende tijd in de gaten dus wie weet….. wordt vervolgd.