Aalscholvers

De Aalscholvers Phalacrocorax carbo

Licht zoevend over het asfalt van de weg die door het gebied liep waar mijn moeder opgroeide (het buurtschap Klooster achter Coevorden) reed ik richting mijn afspraakje met een man, mijn vader wel te verstaan. Eenmaal aangekomen stapten ik en de Teckel uit.
Het zonnetje scheen, sommige bladeren van de bomen leken op goud en het was lekker fris. Wat houd ik van de herfst!
Mijn vader kwam ook aangereden, bij het inparkeren had hij zijn rechtervoet op het gas en zijn linkervoet ergens half op de koppeling gedrukt waardoor de auto af en toe heftig snorrende geluiden maakte. Zijn rijstijl zal verder niet aan de orde komen in deze blog.
We wandelen het zanderige en soms modderige zandpad af en kwamen aan bij 1 van de mooiste plekken in de omgeving van Coevorden, waterberging de Groote Scheere. Een walhalla voor watervogels. De Kolganzen waren weer met grote getalen aanwezig op hun overwinteringsplek in de weilanden. Er waren meerdere grote Zilverreigers en een Blauwe reiger te bewonderen.
In het water badderen enkele Kieviten met hun kuifjes fier in de lucht, wapperend in de wind.
Op een schiereilandje zaten een stuk of 20 Aalscholvers, wat een imposante vogels. Vrij groot, geheel zwart met wat wit en geel in de snoet. 1 Van de Aalscholvers zijn/haar borst is nog lichtgekleurd, hij/zij is nog niet zo oud.
Enkelen van de club komen net uit het water en wapperen uitgebreid, zacht en ritmisch met hun vleugels om ze te drogen. En een van hen scheerde zich weg over het water.
Ver weg waren ze wel, maar gelukkig had ik dit keer mijn zoom camera mee.
Teckel zag een rattengaatje in de grond en begon 10 cm daar vandaan heftig te graven en gras te plukken. Hij ving echter niets, waarschijnlijk doordat hij er zoveel kabaal bij maakte dat alle ratten in de wijde omgeving dekking gingen zoeken.
We genoten van het weer, de gezellige praatjes en de prachtige omgeving en liepen we weer terug naar de auto. Helaas was het pannenkoekenhuis, wegens Corona, gesloten. Dus wat lekkers zat er voor deze keer niet in. We stapten in onze auto en knorden weer terug, richting Coevorden. Met de modder nog aan onze voeten.