Nederland

Ook dit is ´n vlinder! Deze Bruine wapendrager (Clostera curtula) troffen Sylvia en ik zondagavond aan bij tante Kina op het balkon (Assen).

Recentelijk ben ik een aantal keren met Johan kwikstaarten wezen “scannen” in de gemeente Hardenberg. Naast de Engelse kwikstaarten die Johan vond, een hybride van een Engelse kwikstaart x Gele kwikstaart (ssp flava) en Rouwkwikstaarten op verschillende locaties zagen we dit afwijkende exemplaar. Het lijkt hier te gaan om ‘n Roemeense kwikstaart (Motacilla flava 'dombrowskii'); een overgangsvorm tussen de ondersoort die bij ons veelvuldig broedt (ssp flava) en de Balkankwikstaart.

Mogelijk een hybride van Gele Kwikstaart x Balkankwikstaart (Motacilla flava flava x Motacilla flava feldegg) en meer specifiek die van de stabiele Roemeense overgangspopulatie (Motacilla flava 'dombrowskii').

Hoewel 'dombrowskii' in de ANWB Vogelgids van Europa staat is 'ie nog niet als zodanig in te voeren op waarneming.nl (aangevraagd). Details en twee filmpjes op die site.

Verder is er nog dit beest.

Kortom; groepen kwikken afzoeken naar vreemde vogels is de moeite waard!

Tweede langsprietmot voor het duizendsoortenjaar, Vechtpark1000: Smaragdlangsprietmot (Adela reaumurella). De andere, Bleke langsprietmot (Nematopogon swammerdamella), vorige week: http://birdblog.org/node/605

Weer terug in Hardenberg: Oeverloper (Actitis hypoleucos). Deze stond vanavond rond 20:00 te rusten nabij Natuuractiviteitencentrum De Koppel. Aan 't bijkomen van de reis vanuit Afrika of zich gereed makend voor de volgende halte? De soort trekt 's nachts.

Bloeiend Amerikaans krentenboompje (Amelanchier lamarckii) in 't Engelandsche Bosch.

Zonnend mannetje van de Kleine rouwvlieg (Bibio lanigerus). Bij de vrouwtjes zijn de ogen kleiner en raken deze elkaar niet.

De Glanzende houtmier (Lasius fuliginosus) is 'n stukje groter dan de wegmieren de we allemaal wel rondom huis hebben en hij glanst opvallend.

Dolerus haematodes, een soort bladwesp (Tenthredinidae).

Een aantal Rouwkwikstaarten (Motacilla alba yarrellii) langs de Westerhuizingerweg. Deze kwikstaart, die een stuk zeldzamer is dan de "normale" Witte kwikstaart (Motacilla alba alba), trekt nu door ons land. De meesten langs de kust (richting het Verenigd Koninkrijk waar het de "normale" kwik is) maar als je geluk hebt dus ook in het binnenland.

Toen ik op het punt stond verder te fietsen vloog er 'n Rode Wouw (Milvus milvus) langs. Supermomentjes!

M'n eerste Bleke langsprietmot (Nematopogon swammerdamella) van 2019. Nieuw voor ons duizendsoortenjaar "Vechtpark1000" (nachtvlindersoort #11) en het Vechtpark.

De Brem (Cytisus scoparius) bloeit bijna in de Boswachterij Hardenberg.

Doolhofzwam (Daedalea quercina) in het Colenbrandersbos bij Dedemsvaart. Daar ook 'n Middelste Bonte Specht (en verscheidene Grote Bonte Spechten).

Kaasjeskruidroest (Puccinia malvacearum) langs de Rheezerweg tussen de Rheezermaten en Rheeze.

In dit bericht van NatureToday (21-APR-2010) is te lezen dat de soort in Nederland behoorlijk zeldzaam is op de wilde kaasjeskruidsoorten en dat 'ie bij ons vooral op Stokroos leeft. De afgelopen 2,5 week heb ik op drie locaties (gemeente Alkmaar, Zwolle en Hardenberg) waar ik Groot kaasjeskruid (Malva sylvestris) tegenkwam de plant even goed bekeken en daarbij de aanwezigheid van deze roestschimmel geconstateerd (foto's op waarneming.nl).

Toeval of is er een verschuiving gaande?

Op de stadsmuur van Zwolle groeit Mannetjesvaren (Dryopteris filix-mas).

Het wordt een jaarlijkse, vaste visite. Even een bezoekje aan de Ransuil (Asio otus) zo in januari, even om te zien of het goed met hem gaat. Meestal valt 'ie in slaap of heeft 'ie moeite met het open houden van zijn ogen. Ik zou me voorstellen dat op visite bij opa net zo gaat.

De Ringmuis (Passer montanus) had het koud en zette al zijn veertjes uit... of misschien was het nog de decembermaand die de Ringmus veranderde in een rond balletje. In ieder geval was deze mus vast niet licht genoeg om op de Steenraket (Erysimum cheiranthoides) de ruimte in te schieten. De Gewone Steenraket die volop bloeide midden in januari!

We stonden belachelijk vroeg op en vertrokken via Wageningen (zie blog) naar de Brouwersdam. Een jaarlijkse traditie waarbij we altijd veel vogels zien, die we de rest van het jaar niet zomaar tegen komen. De kou en wind vielen al snel naar de achtergrond toen Julian een Zwarte Zeekoet zag, eigenlijk vlak voor onze neus, die steeds opnieuw weer boven kwam op dezelfde plek. Ik heb nog net niet de eierwekker erop gelijk gezet (dat had hem misschien ook wel verward zo buiten het broedseizoen), maar de foto's wilde er wel door lukken. Persoonlijk had ik al helemaal geen rekening meer gehouden met de mogelijkheid deze zeldzaamheid te zien en even later zelfs 2!, wow! Andere leuke kustsoorten volgden al snel, zoals hordes Roodkeelduikers, Brilduikers, Middelste Zaagbekken en een paar Zwarte Zee-eenden. Na het succes bij de Brouwersdam reden we terug via Grevelingen waar het tropische uitzicht mijn hart deed verlangen naar Gambia. Dit is de plek waar Flamingo's zich in de winter verzamelen, zowel onze 'eigen' Flamingo als de Chileense. Aan het eind van deze dag hadden we vanzelfsprekend pizza verdiend.

V.b.n.b en v.l.n.r. Zwarte Zeekoet (Cepphus grylle), Middelste Zaagbek (Mergus serrator), Kuifduiker (Podiceps auritus) en Flamingo (Phoenicopterus roseus)

Waarheen? Daarheen? Links? Rechts?

Op weg naar de Brouwersdam in Zeeland kwamen we toevallig langs Wageningen omdat de GPS ons daarheen leidde. Toevallig zat in Wageningen een Dunsnavelnotenkraker (Nucifraga caryocatactes macrorhyncos), die we ook nog gezien hebben!

Ik pakte snel de camera van mijn vader en probeerde de beweeglijke Boomkruiper (Certhia brachydactyla) er snel op te schieten (en niet eraf). Er klonk een in mijn oren oorverdovend melodietje van de camera die scherpstelde. Aah... nou dacht ik, die kunnen we dus wel vergeten. Totaal weggejaagd om nooit weer terug te keren, per ongeluk uiteraard, ik was vergeten dat die herrie niet was uitgeschakeld. Tot mijn verbazing zat de Boomkruiper echter doodstil op de bast van de boom vlakbij mij. Waarschijnlijk met een kleine formaat van hartaanval of in een stuip van de schrik. Ik maakte snel een paar voor mij verbazingwekkend goede foto's van een vogel die niet makkelijk is vast te leggen. Gelukkig zag ik wel meteen dat die zijn oogjes zo nu en dan dicht liet vallen. Hij was gewoon oververmoeid van al dat bomen gekruip.

Een ander klein wonder op dezelfde dag was de waarneming van een Waterral (Rallus aquaticus)! Ik hoorde al de hele tijd een vogel roepen of eigenlijk meer piepen. Het was niet dat kenmerkende speenvarken geluid, maar ik vermoedde dat het niet een Meerkoet was maar iets interessanters. Dus ik kroop door de bosjes zo voorzichtig mogelijk en bleef een tijd op mijn hurken in de natte bladeren zitten met zicht op het water. Mijn geduld werd al vrij snel beloond en ik had zelfs kans een foto te maken. Mijn dag kon niet meer stuk!